ประสบการณ์ของฟอนเชฟเฟลสะท้อนให้เห็นถึงวรรณกรรมอีกเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี Ralph Waldo Emerson นักเขียนเรียงความยอดนิยมชาวอเมริกันมีส่วนร่วมอย่างมากกับวัฒนธรรมเยอรมันโดยเขียนบทกวีของตัวเองเกี่ยวกับความเหงาในป่าในปี 2401 ซึ่งเขาเขียนโคลงสั้น ๆ ว่า "ป่าคือเพื่อนที่ภักดีของฉันเหมือนที่พระเจ้าใช้ฉัน" ชื่อบทกวี? Waldeinsamkeit แน่นอน

หลายศตวรรษต่อมา waldeinsamkeit ได้พัฒนาเป็นสัญลักษณ์ที่จับต้องได้ของความเป็นเยอรมัน ตั้งแต่โยฮันน์โวล์ฟกังฟอนเกอเธ่และเฮอร์แมนเฮสเซไปจนถึงมาร์ตินไฮเดกเกอร์และอดอล์ฟฮิตเลอร์ตัวละครที่มีชื่อเสียงทุกประเภทของประเทศได้รับการฝึกฝนจากความเหงาในป่าโดยอ้างว่าเป็นการรักษาความเครียด นอกจากนี้ยังอาจสังเกตได้ว่าพวกนาซีซึ่งเสริมความคิดเรื่องป่าเป็นสัญลักษณ์ของลัทธิชาตินิยมของเยอรมันสนับสนุนให้ผู้คนปลูกต้นโอ๊กเยอรมันเพื่อเป็นเกียรติแก่ฮิตเลอร์ ในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี 1936 อันที่จริงมีการมอบ "Hitler oaks" (ต้นอ่อนอายุหนึ่งปี) ให้กับผู้ชนะเหรียญทอง

เรื่องราวเช่นนี้มีอยู่ทั่วไป

"Waldeinsamkeit เป็นสายพันธุ์ที่มองเห็นได้ในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของเยอรมันและคำนี้อาจไม่เป็นที่ชื่นชอบ แต่ก็ยังคงสื่อถึงแนวความคิดที่โรแมนติกของประเทศ" ออสเตนฮิงค์ลีย์ผู้สมัครระดับปริญญาเอกจากภาควิชาวรรณคดีเปรียบเทียบของ Princeton กล่าว " การอ้างสิทธิ์คำนี้ไม่สามารถแปลได้และไม่สามารถอธิบายได้สำหรับคนที่ไม่ใช่ชาวเยอรมันก็มีความสำคัญเช่นกันซึ่งสามารถอธิบายได้ด้วยประสบการณ์โดยตรงเท่านั้น - การดื่มด่ำกับภูมิทัศน์ของเยอรมันทั้งหมด " สล็อต

จุดเริ่มต้นที่ดีในการทำความเข้าใจความเหงาในป่าให้ดีขึ้นคือสมาคมพิทักษ์ป่าแห่งเยอรมัน องค์กรนี้ก่อตั้งขึ้นเพื่อสานต่อเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของเยอรมนีกับป่าไม้เมื่อไม่นานมานี้องค์กรได้เปิดตัวซึ่งสามารถดาวน์โหลดลงบนสมาร์ทโฟนเครื่องใดก็ได้หรือมีประสบการณ์ในเส้นทางเดินเท้าที่สร้างขึ้นโดยเฉพาะนอกสำนักงานใหญ่ของสมาคมบอนน์ slotxo