The Radioman

เรื่องราวของ Hollenbeck มีขึ้นด้วยกันทีแรกพอ 20 พรรษาเดิมครั้นนกเขาถ่ายทอดความเชี่ยวชาญณตำแหน่งทหารหนุ่มแบ่งออกกลายเป็นกวีนิพนธ์คณะชื่อ Uncle Sam"s Field Guide to Southeast Asiaในที่ทางเทคนิคแล้ว Hollenbeck ไม่ได้จารึกกลอนเขาพูดคำพูดสิ่งของเขาแห่งเครื่องเล่นเทปผลัดเปลี่ยน“ ดิฉันลาออกขนมจากโรงเรียนพอชนมพรรษา 14 ปีด้วยกันไปลงมือแห่งไพร” เขาอธิบาย"อิฉันอ่านไม่ออก"

ฮอลเลนเบ็คเรียกหาร่างพออายุ 18 พรรษากินเวลาเจ็ดดวงจันทร์ครึ่งหนึ่งณแนวหน้า“ ฉันสิงสู่ณการรบที่ตรากตรำสุดโต่งในที่เวียดนาม” นกเขาบอก"ดีฉันอยู่แห่งพนาทุกเวลา"

ถูกปลดปล่อยก่อนกำหนดก็เพราะว่าพ่อสิ่งของเขาเสียชีวิตจู่ๆฮอลโคลนตมเบ็คก็เป็นเหมือนผู้ให้บริการแม่และน้องชายสิ่งของเขาเขาบอกสั่งการเปลี่ยนนิวาสสถานเป็นเรื่องชั่วภายใน 72 ครู่หลังจากถูกดึงออกมาจากกองไฟสรรพสิ่งศัตรูนกเขาพบดุตัวเองยืนอยู่ณครัวสรรพสิ่งแม่สิ่งของเขาภูมิทัศน์ใน 14;ชีวิตของเขา 14;เปลี่ยนไปตลอดกาลมันสมอง"ฉันกลับมาถึงบ้านคืนกลางวันเสาร์และกลับเจียรทำงานแห่งป่าช่วง 5 โมงรุ่งเช้าวันดวงเดือน"

เขาหายใจยกมาควันไปป์"อีฉันจำได้ตวาดแม่สิ่งของฉันพูดครั้งหนึ่งแหว "เอริคไม่เคยกลับบ้านเลย""

ทำซ้ำไปณปี 1973 หลังจากการล่มสลายที่ประกาศตัวเองและการลอยละล่องไปมากเดือน Hollenbeck คว้าซื้อธนสารสมบัติที่ถูกทิ้งร้างใน Humboldt Bayอีกด้วยเงินกู้จากธนาคารค่า 300 ดอลลาร์และความเชื่อมั่นอย่างสาวเท้ากระโดดจากแผนกโรงเรือนในเนื้อที่ในช่วงหลายพรรษาที่ผ่านมาโดยประกอบด้วยวิเวียนาชายาอยู่แนบข้าง บริษัท ก่อไม้กอบกู้ของเอริคได้มาพัฒนาเป็น Blue Ox Mill และ Historic Parkวันนี้ Blue Ox มีร้านค้าโรงงานผลิตบริบูรณ์รูปแบบตึกตีเหล็กโรงหล่อเภสัชกรร้านพิมพ์เครื่องเซรามิกสตูดิโอกระจกส่องสีด้วยกันผ้าพิพิธภัณฑสถานประวัติการทำงานสถานีวิทยุองค์กรไม่ค้นหาผลกำไรโรงเรียนมัธยมสำหรับเด็กวัยรุ่นที่มีความเสี่ยงและโครงการด้วยว่าสงครามทหารผ่านศึก.

หนึ่งที่แปดร.ง.วิคตอเรียที่ค้างอยู่ในประเทศเอริคกล่าวว่าเป็นร้านขายของหางานที่สมบูรณ์ที่สุดในที่สหรัฐอเมริกาทั้งๆ ที่โรงสีอื่น ๆ มีความชำนาญ แต่ Blue Ox ยังคงสร้างทุกอย่างการเลียนแบบแบบประวัติศาสตร์ระดับไฮเอนด์สมรรถพบได้มาในเรือนพิพิธภัณฑ์กับโบสถ์ในทุกชาติของสหภาพ 14;ทุกที่ตั้งแต่ทำเนียบขาวจากไปจนถึง Mascot Saloon ณ Skagway, Alaskaรายการอธิคมของเขายาวนานจด 44 ปี"แม้คุณสิงสู่ในการงาน" Eric พูด "เจ้าเอ็งรู้จัก Blue Ox"

การเพิ่มแคตตาล็อกความอุตสาหะในวงกว้างเวลานี้ Hollenbecks กำลังรวมผลิต Radiomanราวทุกสิ่งเค้าเดิมขึ้นแห่งช่วง 40 พรรษาของการแต่งงาน Eric กับ Viviana กำลังลงมือร่วมกันชนิดแท้แน่นอน“ ฉันก่อสร้างรถจากนั้นเธอก็เหยาะล้อ” เอริคพอใจพูด

McManus ร่วมบทพูดเดียวในบทภาพยนต์จากมุมมองของมาดามของ Radiomanนกเขาระมัดระวังที่จะไม่เปิดเผยเกี่ยวข้องความสัมพันธ์สิ่งของพวกเขา เสียแต่ว่าเขามีสิทธิ์มัน"เราหมายถึงมหาไถ่เขาจบลงซื่อที่คุณเริ่มต้นและวีซ่าในทางกลับกัน" แมคมานัสกล่าว"ดิฉันไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะไกลลิบกันใคร ..มันสมอง พวกเขาหยอกกันพวกเขาจับสับกันและกันพวกเขาพิงทั้งสองฝ่าย"

วิเวียนาเป็นสำคัญสำคัญสิ่งของแมคมานัสครั้นเขาสัมภาษณ์เอริค“ คุณเป็นมนุษย์ที่อิฉันไปหาเสมอเพื่อดูว่าดิฉันผลักนกเขาเกินไปหรือเปล่าเขาอยากงีบหรือไม่ฉันจำต้องถอยออกมาไม่ว่าเราจะจำเป็นจะต้องเอาเบียร์สดออกมากหรือเบียร์น้อยลง

"เธอช่วยสืบหาส่วนหนึ่งสรรพสิ่งฉันแห่งควรค่าแก่การรักได้หรือไม่"อ่านแนวกำจัดใน Radioman ซึ่งเป็นแนวที่ฮิตสำหรับ Vivianaชีวิตินทรีย์ของคุณกับทหารผ่านศึกไม่ใช่เรื่องหวานคอแร้งเธอกล่าวว่าโรคเครียดหลังเกิดบาดแผลต้องเปลืองเวลาหลายชันษาโดยจ่ายผู้ชมมองผ่านสีหบัญชรชีวิตพร้อมด้วย PTSD 14;คืนตาแข็งระยะทางและเนื้อความฟุ้งซ่าน 14;เจ้าเอ็งหวังดุบทละครจะเพิ่มความเข้าใจและก่อสร้างแรงบันดาลใจจ่ายเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับข้อความท้าทายแห่งสัตว์หมอและครอบครัวต้องเผชิญ

Hollenbecks มีการไม่ปิดบังไปตรงมาเกี่ยวความยากในการทบทวนเรื่องราวสงครามของ Eric เพื่อที่จะพัฒนาการเล่นแต่ละก้าวสรรพสิ่งทางเขาต้องวัดผลสิ่งเหตุเดิมขึ้นแห่งป่าพอหลายปีก่อน“ อีฉันบอกเจ้าเอ็งได้จากข้างในแหวมันน่าเร้าใจมากหนเดียว” วิวกเวียนาปรับตัวครบครันรวบฉันสีน้ำตาลแดงวางข้างหูของคุณ“ แต่เอริอ่านคอยู่ที่นั้นเพื่อความดีแห่งอาจจะให้กำเนิดมา”

ด้วยว่านกเขาโครงการตรงนี้เกี่ยวกับงานให้ความรู้อายุมากประชาชนชาวอเมริกันเกี่ยวทุนเดิมความจริงแน่ๆสิ่งของศึกสงครามนกเขาเชื่อในบทสุดท้ายสรรพสิ่งคำประพันธ์เพื่อสรุปเหตุของการทำงานตรงนี้:

กับเพื่อความชอบธรรมของสงครามไร ๆ
ไม่มีใครจำเป็นจะต้องเลอะเลือน
ศึกสงครามอยู่ไกลลิบขนมจากเหตุดำรงฐานะพระเจ้า
ทั้งที่ดีฉันณสภาพมนุชจักถือสิทธิ์
เพราะฉะนี้เลือกตัวเลือกนี้อย่างระมัดระวัง
พร้อมด้วยความหนักเบาสรรพสิ่งหัวใจแห่งหนรุนแรง
เพื่อความประกอบด้วยสุขภาพจิตครอบครองผู้เสียชีวิต
นาทีสถานที่ศึกสงครามจักริเริ่มขึ้น

นักรบค่อนข้างใช้เวลาตลอดชีพแห่งการตกลงกับชิ้นที่พวกเขาพบปะที่รณสถานเอริอ่านคบทรวงตวาดเพื่ออยู่รอดที่สงครามคุณจำเป็นต้องเมามันไปหลังจากนั้น“ ในบางครั้งนักสู้ทั้งหมดก็จอดพัก” เขาขยายความใน"และเมื่อเธอคร่าทุกสิ่งทุกอย่างก็กลายในที่ศรีษะสิ่งของเธอทุกอย่างผิดแผกกักคุม"

เมื่อลวดสปริงภายในนั้นงอไม่มีเงินเกินควรจนเกินไปก็จะเปล่าสามารถงอกเจียนเข้าที่เข้าทางเริ่มแรกได้เกิน

"พอกลไกการชนไม่ก็การโผบินย่อยยับ" เอริคเอ่ยปากด้วยความแน่ใจ "ปราศจากงานโผบิน"

เมื่อไม่ผิดถามกลับตวาดเขา "ถลาย" คว้าเช่นไรเอริคก็หยิกตนเองตงิดๆนกเขาจิบกาแฟเย็น ๆส่วนหนึ่งสิ่งของนกเขาดูท่าจักออกลูกจากไปจากห้องกับเขาซูบอย่างสั้นๆ: "วันที่สามที่ต่างจังหวัดนั่นรวมความว่าในระหว่างที่เราตกทุกข์ได้ยากมันดำรงฐานะในระหว่างที่ดีฉันโค่นศพลูกคนตรงนั้นขึ้นไปมาและฉันก็ริเริ่มกันแสงบนบานดลไพร"

การดำรงสิ่งของ Eric สิงสู่ที่การช่วยเหลือผู้อื่น

"เราเดินมาหลังจากนั้น 1 ไมล์ในรองเท้าบูทพวกนั้น" เขาขยายความใน"ดิฉันเข้าใจ."

"คุณก็รู้ว่าพูด" เขาเอ่ยปากต่อ "อะไรแห่งหนไม่ฆ่าเธอทำให้คุณเข้มเเข็งขึ้น?นั่นบอกความว่าเช่นไร "เขากระแอมไอลึกและประกอบด้วยควันและพูดต่อ"มันทำเอาร่างกายคุณมั่นคงขึ้นหรือเปล่าโน่นอาจเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของมันมันทำให้คุณหัวไวขึ้นหรือเปล่าโน่นอาจเป็นอีกส่วนหนึ่งส่วนใดของมัน แม้ว่าฉันคิดดุมันทำให้เธอมีความเห็นอกเห็นใจและในนั้นก็มีจุดแข็งเขาดึงดูดท่อออกจากห้ามและขูดทำความสะอาดด้วยมีดพก"ถึงระยะเวลาที่คุณสามารถเข้าใจคนอื่นได้มาเพราะคุณไปไปในเส้นทางเดียวกัน"

เขากล่าวว่าถ้า Radioman สมรรถช่วยทหารมนุษย์นั้นรักษาหรือให้สมาชิกในครอบครัวพลเรือนมนุษย์หนึ่งที่อยู่ข้างหลังโรงละครเข้าใจดุมันเป็นยังไงในโพรงกระต่ายขูดมะพร้าวก็คุ้มค่า

นอกจากนี้เขายังรู้สึกกดดันอย่างมากในการทำให้ถูกต้องเพื่อเป็นเกียรติแก่หมู่ 28 ของเขาประการมีศักดิ์ธนูี“ ไม่ใช่แค่อิฉัน” เขาอธิบาย"สมมติว่าเป็นเรื่องของอิฉันมันคงครอบครองลูกหมาคนละถุง"

สรรพสิ่งเริ่มต้นอย่างไร

ก่อนการอ่าน Hollenbecks ลงขนมจากตึก Art Share กินกระเชียงและเยี่ยมชมกับเจ้าหน้าที่ของ Cornerstone Theatre Co. Eric ไม่ได้เป็นประหม่าตามคาดในความเป็นจริงเขาประกอบด้วยผมของนกเขาสะบัดไปข้างท้ายและสวมเสื้อโปโลสีดำเรียบร้อยแห่งหนมีสัญลักษณ์ Airborne แห่ง 101 ปักอยู่ดูเหมือนเขาจะอยู่ในธาตุ 14;ขมีขมันแม้ตามกฎแล้วเขาไม่ชอบออกจากบ้านและเมื่อสร้างเช่นนั้นเขาสืบเสาะการเดินทางหวนกลับไปยัง Blue Ox ที่ความคิดของเขาทางบกในกรณีนกเขาพูดติดตลกตวาดเขาไม่มีสีครีมเทียมเฮซวดเซลนัทในกาแฟสรรพสิ่งเขาเพราะโน่นคือสิ่งแห่งหนพวกเขามีแห่งสำนักงานของหดหาย

เมื่อ Cornerstone จัดแผนการโรงละครชุมชนสถานที่ Blue Ox เมื่อหลายปีก่อน Eric และ Viviana ได้รู้จักกับโปรดิวเซอร์ Lester Grantวันหนึ่งเอริคด้วยกันวิเวียนาดึงท่านรนท์เข้ามาแห่งห้องทำงานเลี้ยงอาหารกลางวันและแสดงบทกวีสิ่งของเอริคให้เขามองดูวิเวียนาเล่าแจกเขาฟังเกี่ยวข้องวิสัยทัศน์ของเจ้าเอ็งในการผลัดกันพวกเขาให้ตกเป็นบทละครเพิ่มกิจจาจากสัตว์นายแพทย์คนอื่น ๆ และจัดโครงสร้างบางอย่างอาทิเช่น The Vagina Monologues

บทกวีนี้นำพาแกรนท์เริ่มเดินทางซึ่งทำให้เขาได้เห็นทหารผ่านศึกในแนวทางใหม่"มันเติมช่องว่างให้ดิฉันและฉันก็เลยพูดว่า "คุณรู้อะไรไหมเราควรทำอันนี้"" เขาพูดด้วยสำเนียงแคริบเบียนที่อบอุ่นของนกเขาเขายิ้มมันสมอง"นี่คือจุดเริ่มต้นสรรพสิ่งการเดินทางสรรพสิ่ง Radioman"

ขั้นแรกพวกเขาต้องหานักเขียนบทละครที่มีพรสวรรค์แน่นอนGrant ซึ่งเป็นผู้ผลิตละครร่วมกับ Hollenbecks กล่าวว่าเขาไม่เพียงมุ่งให้มันดำรงฐานะนักแสดงขึ้นไปบนบานเวที "พูดถึงอันที่สวยงามแห่งผู้คนต้องการรู้"เขาอยากให้มันเป็นจริง

Grant มีเพียงคนในใจMcManus ไม่มีคนแปลกหน้าในที่การเขียนเรื่องทราม ๆ McManus ได้พัฒนาสคริปท์ของ Cornerstone ชื่อ Love on San Pedro ซึ่งส่งเขาไปที่ Skid Row สิ่งของ L.A. เพื่อจะสำรวจเรื่องราวของคนเร่ร่อนMcManus แจ้งรูปแบบวงกลมเรื่องราวแล้วและ Grant บอกว่าเขาสับเปลี่ยน Love on San Pedro ให้เป็นความเห็นที่แท้จริงสิ่งของผู้คนในขณะเดียวกันก็รักษาความเป็นละคร 14;สมดุลยาก

"เขามาที่บ้านสิ่งของฉันและฉันก็นั่งลงและฉันก็บอกเขาแหวแนวคิดคืออย่างไรและดวงตาสิ่งของเขาก็เหมือนจานรอง" คุณรนท์จำได้"เขาพูดว่า "ฟังหนอฉันมาขนมจากพิตส์เบิร์กเมืองของเราพังพินาศเพราะศึกสงครามและคนที่กลับมาพังทลายอีฉันต้องทำแผนการนี้""

นักเขียนบทภาพยนต์

McManus ตั้งรกรากสิงสู่ที่คาเฟ่ขอบทางเท้าบนถนนเสกปรกโรสอเวนิวเพราะว่าสวมหมวกแฟลตสไตล์ไอริชอันเป็นลักษณะเฉพาะของนกเขาด้วยนัยน์เนตรสีน้ำตาลโตของเด็กชายเจ้าตัวเล็ก ๆ และความเห็นของดีเจในรุ่งสว่างเขาสะท้อนให้เห็นถึงการเจอกันครั้งแรกกับแกวุ่นวายท์

"ตอนที่เขาบอกดิฉันว่าเลี่ยนมาจากหนังสือบทกวีของทหารผ่านศึกเวียดนามอิฉันก็ชอบ "เรารู้เรื่องนี้ฉันรู้จักมักจี่คนกลุ่มนี้""

McManus กล่าวว่าเมืองถิ่นกำเนิดของเขาเป็นหนึ่งที่สถานที่แห่งหนดูเหมือนว่าบุรุษทุกคนจะไปเวียดนามด้วยกันถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ในเวียดนามพวกเขาก็ทำงานณโรงสีเพื่อจะทำยุทโธปกรณ์เพราะสงครามเขาบอกแหวทหารหวนกลับ "ไม่ว่าจะเสียชีวิตแล้วไม่ก็แย่ไม่มีเงินจำไม่ไหวอีกแล้ว"

"สงครามฉีกพื้นที่ออกเป็นสิ่ง ๆ และทิ้งไว้อีกด้วยบาดแผลทางจิตใจสถานที่ที่นี้ไม่มีวันเอาชนะได้มา" เขารายงานต่อ"ไซง่อนตกในปี 75 14 โน่นคือครั้น 42 ปีแต่ก่อนและมันยังคงเป็นแผลสดแห่ง Western P.A. มันยังคงเป็นสิ่งแห่งคุณไม่ได้พูดถึงนอกจากคุณจักต้องการโต้เถียงที่โต๊ะ"

เมื่อ McManus อ่านโคลงกลอนของ Eric เป็นครั้งแรก "ห้าหรือ 10 ครั้งเปลี่ยนไป" เขาพบแหวมีหัวใจจำนวนรวมมหาศาลสิงสู่ในนั้นแมคมานัสรู้ทึ่ง "ชายหนุ่มคนตรงนี้เป็นใครหลุดลุ่ยแผลเป็นแยกออกกว้างด้วยกันเลือดคลอดบนใบหน้ากระดาษ"

แมคมานัสมุ่งหน้าเจียรยังฮัมโบลดต์เพื่อพานพบเขาเขาเข้าเมืองในระยะดึกด้วยกันอยู่ห่างไกลจาก Blue Ox ไม่กี่ตอนตึกพอเขาไปไปแห่งเช้าพรุ่งนี้เขารู้ประทับใจกับความคล้ายคลึงห้ามระหว่างยูเรกากับเมืองเหล็กแห่งหนพังทลายสรรพสิ่งเพนซิลเวเนีย“ อุตสาหกรรมนั้นแตกต่างกันกลุ่มคนก็แตกต่างห้ามบางทีหมู่ประชากรก็แตกต่างกัน” เขาตั้งหัวข้อสังเกต“ เสียแต่ว่าบาดแผลเหมือนกันหมดเกิน”

ทั้งสองคนคลิกกันกินเวลาไม่นานMcManus เสนอ"เอริคเริ่มนำฉันจากไปรอบ ๆ วัวสีครามและข้างในห้านาทีดิฉันก็บอกดุ "ฉันรักผู้ชายคนนี้!"นกเขาทำให้อีฉันนึกถึงต้นกร่างทุกคนที่ฉันเติบโตมา "

ละเว้นพวกนั้นไม่ได้จารึกบทกวี

"แห่งหนฉันเจริญมาสมมติว่าคุณกล่าวขวัญงานศิลปะคุณจะโดนเตะตูด" นกเขากล่าว“ เอริคเป็นผู้ชายแห่งหนแข็งแกร่งมนุษย์นี้และในเวลาเดียวกันคุณก็รู้สึกคว้าว่ามีหัวจิตใจที่ดิ้นแรงอยู่ที่นั่นกับเขาจะแสดงแจกคุณมองเห็นทั้งสองอันนี้ณเวลาลำพังกัน”

McManus ครอบครองภาพเคลื่อนไหวเมื่อขยายความในถึงญิบสามวันที่นกเขาได้รู้จักมักจี่กับ Eric, Viviana และ Blue Ox“ ฉันไม่ผิดสถานที่ตรงนั้นโดยสิ้นเชิงในไม่กี่ชั่วนาฬิกา” เขากล่าวด้วยความกระตือรือร้นที่เห็นได้ชัด"มันมีกลิ่นของมันมันมีกลิ่นเหมือนขี้เลื่อยด้วยกันซิการ์ด้วยกันเหงื่อมันมีความทรหดพอ ๆ กับดักที่ทุกคนออกไปและในขณะเดียวกันก็มีนักเรียนกลุ่มเอ็ดมากับเขาจะพาเขาทั้งหลายไปรอบ ๆ ด้วยกันแสดงให้พวกเขาเห็นว่าดูเหมือนว่าช่างตีเหล็กในปี 1876 ไม่ก็อะไรก็ตามฉันถูกใจ "เชี่ย!" "

แมคมานัสมีกระทู้ถามเกี่ยวกับกวีนิพนธ์เขาอยากรู้เรื่องวัวเขาอยากรู้เรื่องราวที่ไม่มีในบทกวีเขามีประสบการณ์กับหนุ่มในยุคของเอริคด้วยกันกังวลแหวอาจมิใช่เรื่องสะดวกที่จะทำให้เขาเปิดใจเสียแต่ว่าเมื่อทั้งคู่คนเข้าไปในที่ว่าการหลังบ้านสถานที่แสนอบอุ่นด้วยกันรกสิ่งของ Blue Ox เอริคก็ดึง Pabst Blue Ribbon อุ่น ๆ ออกมาคู่สามกระป๋องติดไฟท่อของเขาและทำชิ้นหนึ่งที่เขาทำได้ลงคอดีสุดขอบนั่นคือว่าเล่าเรื่องราวกับพวกเขานั่งด้วยกันหนละกระฉอกชั่วโมง“ หรือจังที่สุดตราบที่เขาจักทำได้ในที่วันตรงนั้น” แมคมานัสคิดได้

Story Circles

หลังจากดื่มด่ำกับดักกระแสน้ำวนแห่งหนมี Blue Ox แล้ว McManus กับ Daniel Penilla ผู้ช่วยผู้กำกับละครก็บ่ายหน้าไปทางเหนือเพื่อจะรวบรวมอาหารสัตว์เพิ่มเติมเพื่อการพูดคนเดียวพวกเขาเป็นเจ้าภาพในวงการเรื่องราวกับทหารผ่านศึกที่เมดฟอร์ดโอเรกอนและในยูเยุ่งาMcManus คิดว่าพวกเขาสัมภาษณ์สัตวแพทย์ชายและอิสตรี 150 คนจากศึกสงครามเวียดนามและสงครามตั้งแต่ตรงนั้นเป็นต้นมา

เขาพูดชวนขันว่าการชุมนุมเปล่าต่างจากการประชุม AA 14;มีกาแฟและโดนัทกับเก้าอี้วางขจัดขจายเป็นวงกลมด้วยกันยังรู้สึกถึงความเป็นวงศ์ญาติกันสัตว์แพทย์บางคนไม่ได้พูดอะไรสักวาจาคนอื่น ๆ พูดถึงความจัดเจนของพวกเขาเป็นครั้งแรก"มักมีทั้งคนพูดด้วยกันคนไม่พูด" McManus กล่าว "และเจ้าเอ็งคงสงสัยตวาดคนที่มิได้นักพูดคิดอะไรสิงสู่"

"สิ่งที่เราได้เรียนรู้เร็วก็คือไม่ว่าคุณจะมีอุปาทานว่าอะไรเป็นทหารผ่านศึกอะไรก็ตามเลี่ยนคือสิ่งที่อาศัยนอกประตู" เขาสะท้อน"ไม่มีเสาหินบางคนก็โกรธเมื่อทั้งหมดคลอดไปบางคนก็จิตใจงามเมื่อทั้งหมดออกไปบางคนเป็นส่วนผสมที่เป็นหนึ่งในคน ๆ เดียวกันมันสวยงาม ... พวกเขาเป็นแค่คนเขาทั้งหลายพยายามที่จะตกหลุมรักพวกเขาพยายามที่จะแต่งงานพร้อมกันพวกเขาพยายามที่จะเปล่าเป็นคราบซอมซ่อสำหรับใครก็ตามสถานที่คู่ของเขาทั้งหลายเป็นพวกเขาเท่าพยายามที่จะเป็นไปที่ทางเดียวกันกับทั้งหมดพวกเราอุตสาหะที่จะเป็น

"ทหารผ่านศึกหลายมนุชมีความคิดแหวพวกเขาอาจมละรุ่นที่ได้เปรียบของตัวเองไว้ในทะเลทรายและเขาทั้งหลายจะไม่มีวันคว้ารุ่นที่เป็นต่อหรือไร้เดียงสากว่านั้นตัวเองกลับมา "McManus พูดต่อ" เสียแต่ว่าพวกเขาบอกดุ "นี่คือคนแห่งหนคุณนั่งสิงสู่ตรงหน้าคุณดังนั้นถ้าคุณปรารถนาให้ฉันบ่งบอกคุณว่าเลี่ยนเป็นอย่างไรเราจะบอกเจ้าเอ็งว่าชีวิตสิ่งของฉันเป็นยังไง" "

อัตลักษณ์

การพูดคนเดียวฉิวเฉียวทั้งหมดเกิดเรื่องเกี่ยวกับตัวตนวิธีการแห่งสัตวแพทย์ทำงานเพื่อที่จะเว้นระยะห่างด้วยกันกำหนดตนเองใหม่จากบุคคลสถานที่พวกเขาพละทำสงครามMcManus สงสัยกับวิธีที่พวกเขาทำ“ อิฉันมีปัญหาณการพาตัวเองออกจากไปที่โรงยิม 14; ด้วยกันคนกลุ่มนี้พยายามควานวิธีนวชาตในการสำรวจโลกทุกวัน” เขากล่าว"พวกเขากลายเป็นคนใหม่ตลอดเวลา"

เช่นเดียวกับ Eric McManus กล่าว“ เขาแจ้งว่านกเขาเป็นใครครั้นเขาเป็นนักรังสีด้วยกันเมื่อนกเขากลับมาเขาก็ไม่รู้ว่าเขาครอบครองใคร”

ในช่วงหลายทศวรรษแห่งเขากลับมาจากเวียดนามเอริคได้มาต่อสู้เพื่อจะรื้อฟื้นตัวของนกเขา“ ฉันเป็นช่างฝีมือ” เขายืนยัน“ เสียแต่ว่าคุณไม่มีทางแทนที่นักสู้ไม่ได้ดอกมันไม่ผิดเผาอยู่ที่นั่น”

"เป็นเวลา 44 ชันษาแล้วสถานที่ฉันสร้างทั้งหมดนี้และจัดการเจ็ดวันต่อสัปดาห์เพราะที่ไม่ต้องทบทวนดูอะไร" เอริคกล่าวต่อ"ทว่าไม่สำคัญว่าฉันจะวิ่งเจียรไกลแค่ไหนหรือว่าเร็วเพียงไหนเงาสถานที่ถูกสาปนั้นสิงสู่ตรงนั้น"

เพราะเหตุนี้เขาและวิเวียนาจึ่งเริ่มรายการที่ Blue Ox แห่งปี 2014 เพื่อจะช่วยทหารผ่านศึกจำกัดตัวเองนวชาตหลังจากกลับบ้านขนมจากสงครามด้วยกันสอนพวกเขาให้สร้างสิ่งที่พวกเขาสมรรถรองรับโลกใบใหญ่ด้วยกันพูดว่า "โน่นคือฉันฉันทำอย่างนั้นนั่นคือสิ่งที่อีฉันทำ"

"อันที่พวกเขาต้องการลงความว่าตัวตนนวชาต" เอริคยืนยันและความเร่งด่วนสิ่งของคนสถานที่ต้องการถ่ายทอดมุมมองสิ่งของบทเรียนที่ยากลำบาก"นาทีที่เขาทั้งหลายค้นพบแหวพวกเขาเก่งอะไรเขาทั้งหลายเป็นเท่าเทียมเครื่องยนต์รุ่นเก่า: คุณจุ่มกับพวกเขาและจิ้มกับพวกมันและทันทีที่พวกเขาดับยอมได้รับแดนนรกออกเจียร! ทุกอย่างเกี่ยวพันเครื่องยนต์ตรงนั้นอยากวิ่ง "

ในปี 2558 เอริคด้วยกันทีมทหารผ่านศึกจากแสนยากรทุกแขนงได้สร้างภาพจำลองที่แน่นอนตามประวัติศาสตร์สิ่งของศพประธานาธิบดีอับราฮัมลินคอล์นด้วยว่าขบวนพาเหรดที่ระลึกครบรอบ 150 ปีเพื่อจะรำลึกถึงพิธีฝังศพสิ่งของลินคอล์นสัตว์แพทย์และครอบครัวของเขาทั้งหลายบินออกเจียรยังเมืองลวดสปริงฟิลด์รัฐอิลลินอยส์ซึ่งเขาทั้งหลายเห็นผู้คน 150,000 มนุษย์เข้าแถวตามตัวถนนเพื่อดูอาสภที่พวกเขาก่อสร้าง

"มีเพียงทหารผ่านศึกเพียงนั้นที่ทำได้" Eric เสนอ"โครงการนี้ทรามและซับซ้อนและเป็นงานแห่งสมบูรณ์แบบสำหรับทหารผ่านศึกเพราะว่าสำหรับพวกเขางานล่าถอยไม่ใช่ลู่ทาง"

เขาจับมือเปลี่ยนเคราของเขามองไปที่แว่นลวดและเปิดตัวเพื่ออธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับกลไกการจัดการและลากแห่งใช้ในการสร้างการหล่ออะลูมิเนียมอลงกตสำหรับงานศพการคัดสรรนักแสดงที่ชั่วที่สุดทำให้พวกเขาเข้ากันได้เอริคกล่าวว่า "12 วันแห่งหนความล้มเหลวที่น่าสมเพชฉันไม่ได้เอ่ยปากใกล้ ๆ 14 ฉันกำลังพูดถึงความล้มเหลวสถานที่น่าสังเวชฉันไม่ไหวพูดถึงการแคสติสัมปชัญญะ้งวันละหนเช่นกันฉันเอ่ยปากสองสามสี่พยายามทุกวันเป็นเวลา 12 วันติดต่อกัน ทว่าเนื่องจากพวกเขาเป็นทหารผ่านศึกการล่าถอยจึงไม่ได้อยู่แห่งคำศัพท์พวกเขากลับไปในวันที่ 13 กับตอกมัน "

ด้วยว่าสัตว์แพทย์แห่งเกี่ยวข้องเอริคกล่าวว่าโครงการวิจัยเป็นเหตุให้ชีวิตเปลี่ยนไป"นี่เป็นครั้งแรกแห่งพวกเขาและกัลบออกางคนได้สร้างสิ่งที่ดีงามต่อสังคมด้วยกันไม่ต้องใช้ปืนในงานทำ"

ความหวัง

งานได้ยินและสิ่งที่แสดงถึงโอกาสแห่งความหวังและการเยียวยารักษามีส่วนในการพูดคนเดียวขนมจากจุดเริ่มต้น Hollenbecks และ Grant ดื่มด่ำกับ McManus ที่งานเล่นต้องอวสานลงด้วยความหวัง"เราไม่สนอารมณ์ทางใจที่จะทำลายล้างผู้คน" Grant เสนอ"เอริคและวิเวียนารู้สึกเป็นอย่างยิ่งแหวมีน้ำเสียงแห่งหนแตกต่างกันออกไปซึ่งจำเป็นต้องได้ยินจากทหารผ่านศึกซึ่งเป็นความเห็นที่สมจริงและดิบมาก 14 ทว่าเราก็ไม่ต้องการให้คนอื่นๆ ๆ เดินออกจากงานเล่นนี้แห่งมีเลือดไหลออกมาทางดวงตาชิ้นที่เราบ่งบอกกับนักเขียนสคริปท์เรื่องที่ 14 ดิฉันต้องการให้เขาทั้งหลายเดินออกเจียรด้วยความหวัง "

เอริคใช้เวลากลุ้มใจเกี่ยวกับดักแมคมานัส"นกเขาถูกคร่ามากเกินไปอิฉันขอโทษเขาในตอนต้นของ 14 ปีนี้กับฉันขอประทานโทษเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก"Eric เตือน McManus เกี่ยวโพรงกระต่าย: "คุณจะต้องลงไปที่นั่นกับฉันและนั่นก็ยากแน่นอน แต่ตอนนี้คุณต้องขุดตัวเองออกจากช่องกระต่ายกับห่อชิ้นนี้ไว้คุณจะไม่หลงระเริงรอบ ๆ ด้านในนั้นชาวเราไม่มีใครทำได้ "

เมื่อถูกถามว่ารู้สึกเช่นไรกับงานถ่ายทอดข้อความเหล่านี้ McManus ยอมรับว่าประกอบด้วยช่วงเวลาแห่งยากลำบากระหว่างการเขียน Radioman"มีหลายหน" เขาเสนอ "เมื่อเลี่ยนรู้สึกมืดมาก แต่ว่าฉันมักจะมีฉลูเป็นตะเกียง"

งานหาสิ่งกลมๆสมดุลที่งานเขียนสิ่งของเขาเกิดเรื่องยุ่งยาก"อิฉันต้องการมอบนี่เป็นการโจ้ที่มีหวัง แต่ฉันจะสร้างอย่างไรในขณะเดียวกันก็เป็นตัวแทนสิ่งของความมืด"นกเขาถามและเสริมว่าสัตว์นายแพทย์ทำให้เขากล้าที่จะเปล่าเคลือบน้ำตาล-แดงเรื่องราวสิ่งของพวกเขา

"ก็เพราะว่าถ้าประกอบด้วยใครมามองดูละครเรื่องตรงนี้และประชากรต่างก็ตำหนิ "โอ้มันไม่ยากดอกเป็นทหารผ่านศึกเขาทั้งหลายไม่ได้สิงสู่กับใครพร่ำเพรื่อ"ฉันจักไม่เป็นผู้แทนของเอริอ่านคบทกวีหรือทหารผ่านศึกคนอื่น ๆ ทั้งหมดสถานที่ฉันเคยชินพูดคุยด้วยเว้นแต่บทพูดจะพลบค่ำหม่นพลบค่ำมืดฉันสามารถจรได้เพียงที่พลบค่ำเพราะแสงนั้นรุ่งเรืองพอ ๆ กันในสุดท้ายนี้ "

อย่างแห่งหนเคยเป็นมา McManus กล่าวว่า "มันเป็นของรางวัลที่แท้จริงๆที่จะสามารถสลักเรื่องราวที่มีความหวังโดยที่เลี่ยนไม่น่าเบื่อหรือพล่าม 14; อย่างนี้ไม่ใช่ที่คาดหวังแบบไม่เป็นเรื่องเป็นราวนี่ไม่ใช่"t ความหวังของ saccharine คนเหล่านี้คือว่าคนที่ผ่านทุกสิ่งที่ไม่มีใครควรผ่านไปได้

นอกจากความหวังต่อจากนั้นต้องมีจิตใจขัน“ เราจักต้องทำงานเป็นทีม 14; การกำกับกับการแสดงที่หลักแหลม 14; เพื่อให้ผู้ชมรู้ตั้งแต่เนิ่นๆว่าพวกเขาสามารถหัวเราะกับเรื่องนี้ได้” แมคมคายานัสกล่าว"เราจำเป็นต้องทำไม่อย่างนั้นจักต้องใช้เวลา 90 นาทีสถานที่ค้อนอันน่าสลดหดหู่จะฟาดเรียบร้อยศีรษะและโน่นไม่ใช่ค่ำคืนที่สนุกสนานของการละครละคร"

"นอกจากนี้" เขารายงานเสริม "นั่นอยู่ยงไม่เป็นความจริงๆเพราะสัตว์หมอเหล่านี้ที่เราพบพวกเขาครอบครองคนเฮฮา ... พวกเขาคอยจับผิดทั้งสองฝ่ายอยู่ตลอดเวลาพวกเขามาพร้อมกับชิ้นที่เลวร้ายสุดขอบเรื่องตลกที่คุณสามารถจินตนาการได้มา”

องค์ประกอบที่ประธานอีกประการหนึ่งของโครงการ Radioman ตกว่าการติดตามข้อมูลออก"นี่เป็นชิ้นส่วนที่แท้จริงมากเจมส์ไม่ไหวดึงหมัด" ท่านรนท์พูดชนิดน่ากลัวขึ้นอยู่กับดุสัตว์แพทย์และครอบครัวของเขาทั้งหลายกำลังรักษาตัวอยู่ที่ใดการแลดูการเล่นคงเป็นเรื่องยาก"เพื่อบางคนมันจะเป็นบาล์มที่คลายเครียด" เขากล่าว"ทว่าสำหรับคนอื่น ๆ ดีฉันกำลังจะฉีกผ้าพันแผลออก"

เพื่อที่จะตอบคำถามนี้มีแผนเพื่อโปรแกรมการเขียนจดหมายเพื่อช่วยทหารผ่านศึกประมวลผลทุกอย่างที่คงเกิดขึ้นหลังจากคว้าเห็นการเล่นและเพื่อหนุนให้เกิดงานสนทนาอย่างต่อเนื่องในขณะที่นักสัตวแพทย์ช่วยให้จากโครงการได้ง่ายขึ้นทีม Radioman จักออกเงินทุนหลังจากการเล่นเปลี่ยนแต่ละสถานที่เพื่อให้ประกอบด้วยพื้นที่ให้หลายสัตวแพทย์มารวมตัวกันลำดับประสบการณ์ของเขาทั้งหลายและแม้แต่สร้างวงการเรื่องราวของเขาทั้งหลายเอง

การอ่าน

ที่ Art Share ความเห็นหวีดหวิวของแฟน ๆ สถานที่หยุดชะงักจากสตูดิโอที่อาศัยติดกันซึ่งมีคอลเลกชันสรรพสิ่งศิลปินประเภทอารมณ์เสียแขวนภาพวาดในที่ช่วงหลายชั่วโมงที่ต้องเปลืองเวลาในการฟังร่างที่สองสรรพสิ่งบทพูดคนเดียวนิ้วสถานที่คดเคี้ยวและบอบช้ำของเอริคจับที่ว่างเล็ก ๆ ด้านหลังสรรพสิ่งวิเวียนาเมื่อดาราอ่านจบก็ออกจะเวลามืดค่ำ แต่ยังร้อนสิงสู่ในช่วงเวลาตรงนั้นผู้คนดูเหมือนจักไม่อยากให้กำเนิดไปและดูดเก้าอี้เข้ามาใกล้ในวงกลมสมบูรณ์McManus ผู้ซึ่งรู้สึกหนักใจมากที่จะทำให้เรื่องราวกลุ่มนี้ถูกต้องขออัญเชิญรับความคิดเห็นทั้งๆ ที่การสนทนาท่องเที่ยวไปทั่วเคาน์เตอร์มีเสียงหัวเราะนอกจากนี้ยังมีน้ำตา